در هجدهمین اردوگاه روهینگیا در بنگلادش داستانهایی از درد و مظلومیت بزرگ وجود دارد. پس از اخراج آنها از وطن ، میانمار ، بنگلادش سیاست جدیدی از چند قطعه سازی را اجرا می کند.کودکان بدون والدین و افراد مسن وجود دارند که فرزندان خود را از دست داده اند. زورا هاتون ، 65 ساله ، می گوید: “من به عنوان یکی از روهینگیاها احساس می کنم از درون شکسته شده ام ، دیگر چیزی باقی نمانده است ، من دور شده ام. برای مردی که دیده ام و برای او زندگی می کنم … من در این اردوگاه با یک قربانی زندگی می کنم …
برای اطلاعات بیشتر به فیلم پیوست شده مراجعه کنید